Zweven is Leven

Nergens in het heelal wordt per avond meer rosé gedronken dan op de Parade in Amsterdam. Het festival wordt ieder jaar gehouden in het Martin Luther Kingpark, pal naast de Amstel, op tien minuten jog-afstand van mijn woonark. Geen enkele Amsterdammer komt de overige vijftig weken van het jaar in dat park, niemand weet met zekerheid te stellen of het dan überhaupt wel bestaat.

Als de Parade weer in de stad is, loopt de hele grootstedelijke meute elkaar als een kudde schapen achterna om zich er twee weken lang vol te gooien. Correctie: Rotterdammers, Hagenezen en Utrechters pakken nog weleens een voorstellinkje, maar de Amsterdammers komen hier voornamelijk om aan de met een fontein versierde bar te hangen. Jammer van al dat theater eromheen, verzuchten ze als er weer een of andere toneelspeler door je gesprek loopt te blèren. Want dat doen ze daar namelijk in groten getale. Als een stel marktkooplui roepen de artiesten door hun microfoons om het voorbijgaande publiek hun tent in te lokken. Eenmaal binnen neemt men plaats om een gammel houten bankje waar je schouder aan schouders zit met een stuk of honderd andere van het zweet gutsende mensen die zich wanhopig koelte toe wuiven met het programmaboekje. Doorgaans evenaart de temperatuur die van uw huurauto op Ibiza na een dagje stand, wanneer u zo dom was om deze niet in de schaduw te parkeren.

Nee, dan is het aan de bar beter toeven. U trekt een leuke blouse, knoopjes open tot aan de navel zodat het aanwezige borsthaar of decolleté duidelijk zichtbaar is. Gezien en gezien worden: dáár gaat het om tijdens de Parade. Menig BN’ er kan hier in het echt worden gespot. Zogenaamd nonchalant in de rij staan voor een peperduur broodje of dito plastic bekertje bier of rosé. Ook kan men hier reikhalzend uitkijken naar het prototype Amsterdamse. Hippe alternatief en niet armlastige vrouw want zoals gezegd betaal je je daar helemaal blauw. Na een avondje drinken op de Parade kan het zomaar ineens zijn dat u een tweede of derde hypotheek moet nemen en dan bent u nog niet eens naar een voorstelling geweest.

Ik ga niet naar de Parade voor de voorstellingen, de BN’ers, noch voor de rosé, maar voor de zweefmolen. Zweven is leven staat er op het bord bij de zweefmolen. Sinds jaar en dag zijn hier twee mannen aan het werk. De ene is met zijn blonde krullen een kruising tussen de Gordon van 1985 (half schaap, half mens) en Doc uit Back To The Future. Hij heeft een lijf dat je normaal alleen ziet op de Olympische Spelen, bij het Grieks-Romeinse worstelen. De andere heeft stekeltjeshaar en de blik van Vinnie Jones (de acteur en ex-voetballer die ooit een video uitbracht waarop hij met zichtbaar genoegen de allersmerigste overtredingen maakt).
De twee mannen werken zich de hele zomer het zweet tussen de billen, door om de paar seconden de zweefmolenstoeltjes een enorme zwiep te geven. Het gillen der inzittenden is tot op de Dam te horen. De mannen maken op verzoek foto’s. Niks geen IPhone, gewoon een ouderwetste polaroid. Ik heb er nu achttien. Op de eerste, van achttien jaar geleden, sta ik met mijn oudste dochter, toen zes jaar oud. In de loop der jaren zijn er op de foto’s nog twee geweldige dochters bijgekomen, alle drie kijkend met gezichten die pure kinderpret uitstralen. Een ritje kost een euro vijftig. We zouden in Nederland miljoenen kunnen besparen door alle therapeuten en maatschappelijk werkers te vervangen door zweefmolenzwiepers.

Wat had ik niet voor gegeven om deze week weer zo’n polaroid aan mijn collectie toe te voegen. Ik verlang er nu zelfs naar om met klotsende oksels in een stampvolle tent naar een artistiek verantwoorde theatervoorstelling te kijken. Met of zonder rosé. Zoals u weet gaat ook de Parade in Amsterdam dit jaar niet door. Het Martin Luther King Park is akelig stil. Geen geklater van een bar met fontein, geen opgewonden geroezemoes van in de rij staande publiek en geen gegil van de zweefmolen. We gedogen het -zucht -nog één jaar, geacht kabinet, dat er hier niet gezweefd en geroseed mag worden. Maar volgend jaar wil ik weer zweven met mijn dochters, boven de hoofden van een bomvol Martin Luther Kingpark. Al moet ik er zes vaccinaties voor laten inspuiten.