D’n Heiligen Valentinus
Het is Valentijnsdag. Daarom vandaag een lesje geschiedenis: Who the fuck is Valentijn eigenlijk? Daarvoor moeten we ver terug, naar de tijd waarin mensen zich onbekommerd volstouwden met eten. Men at in die tijd liggend, in grote groepen, bijna bovenop elkaar, aan lange tafels, waarop druiventrossen, everzwijnen en naakte vrouwen lagen uitgestald. Het waren andere tijden. We hebben het hier niet over de jaren waarin je nog samen met vrienden bij je thuis mocht eten, maar over de hoogtijdagen van de Oude Romeinen. De derde eeuw na Christus om precies te zijn. Zelf was ik daar niet bij, maar ik heb het Fred Grapperhaus gevraagd en die verzekerde me dat het klopt.
De Oude Romeinen, rare jongens
Nu u moet weten dat de Oude Romeinen er geen enkele moeite mee hadden om onder het eten boeren en winden te laten, met volle mond te praten en zich, indien de behoefte zich aandiende, tijdens het kluiven aan een vette lamsbout ook nog even oraal te laten bevredigen door een van de beschikbare dames in de zaal, en dat allemaal zonder mondkapje. Of, zoals Obelix al zei tegen Asterix: rare jongens, die Romeinen.
Dat blijkt eens te meer omdat diezelfde Romeinen er dan wel weer moeite mee hadden als iedereen zomaar lukraak met elkander in het huwelijk trad. Alleen Christenen mochten met elkander trouwen, en dan alleen nog op anderhalve meter, met maximaal dertig mensen bij elkaar.
Wie was Valentijn?
Maar dan had men buiten onze goede vriend Valentinus gerekend, ha! Valentinus was een Romeinse priester en een toffe, ruimdenkende gast. Op een goede dag kreeg hij een jong verliefd stel tegenover zich. De jongen was een heidense soldaat, die in God noch gebod geloofde en zijn geliefde was een deugdelijk Christenmeisje zoals je ze tegenwoordig alleen nog maar aantreft op partijcongressen van de SGP. Stapelmesjogge waren ze op elkaar, dat zag onze Valentinus met zijn geoefend oog zo, daar hoefde geen Robert Jan ten Brink aan te pas te komen. Tegen alle Romeinse wetten in trouwde Valentinus het stel. U kent de uitdrukking: als er een schaap over de dam is? Welnu, die heeft niets te maken met dit verhaal.
Maar toch: vanaf dat moment werd priester Valentinus overspoeld met aanvragen om te trouwen: Christenen met Joden, transgenders met fundamentalistische moslims, PVVers met DENKers: je kon het zo gek niet bedenken of priester Valentinus verbond hen in de echtelijke trouw. Dat kon natuurlijk niet goed blijven gaan. Keizer Claudius hoorde via een boa van deze heidense praktijken en liet een verborgen camera in de trouwkapel van priester Valentinus plaatsen. Zo zag hij, samen met zeven miljoen andere Romeinen, hoe Valentinus het ene na het andere stel trouwde. Maar zo zijn we niet getrouwd, dacht Keizer Claudius, laat ik die Valentinus maar eens een kopje kleiner maken. Nu namen ze dat in die tijd nogal letterlijk en zo liep Valentinus even later rond zonder hoofd en hij was nog dood ook. Ik zei het al, het waren andere tijden.
Laat die lieve Valentinus nu vlak voor zijn hoofd eraf werd gehakt nog een briefje in de handen drukken van de bevallige dochter van de gevangenisbewaarder en dan mag u raden wat daar opstond: Van je Valentijn. Om een lang verhaal kort te maken: deze onthoofding vond plaats op 14 februari.
In 496 werd Valentinus heilig verklaard door Paus Gelatius d’n 1e en vanaf dat moment vieren we op 14 februari Valentijn.
