Restaurant Kees bevindt zich recht tegenover mijn woonark, aan de andere kant van de Amstel, op de Weesperzijde. De uitbater luistert naar de naam (joh) Kees. Tijdens de lockdown heeft Kees zijn hut omgedoopt tot SjeesKees. Voor al uw bezorgmaaltijden.
Gisteren bestelde ik een veldsla met gegrilde aubergine, portobello en hazelnoten en twee ovenheerlijke knoflook-thijm kippetjes (‘Het meest veelzijdige stukje vlees, Kees!’, aldus Kees). Voor me bestelde een jonge twintiger, type @ballenbingo , een paar flesjes bier (jahaaa, het was voor achten, zeiksnorren!). ‘Laat maar dicht,’ zei de jongen, ‘anders krijg je misschien een boete.’ Vonklief. En, bij het pinnen: ‘Doe er wat bovenop, Kees. We kunnen het declareren.’ Vonkooklief.
Sjeeskees & vrouw
De vrouw van Kees overhandigde mij intussen twee papieren zakken, waarin twee dampende alu-foliebakjes met kip. ‘Eet je met je lief?’ vroeg ze. Ik knikte. ‘Dan app ik je zo meteen de gebruiksaanwijzing.’ ‘Huh? Maar het is toch al warm?’ ‘Kijk nou maar,’ lachte ze. Thuis opende ik de app.
Ik wens Kees en zijn vrouw, en de duizenden andere restauranthouders in Nederland, alle creativiteit en doorzettingsvermogen. Houd moed, helden. En al kan ik het niet declareren: Kees, doe er de volgende keer wat bovenop. Ik betaal het graag. #supportyourlocalrestaurant. 
