We praten begin jaren tachtig. Internet bestond niet en video amper, althans niet in Tilburg. Als puber was je aangewezen op de Tuk, Candy, Chick, Seventeen en Rosie (dat die namen er na vijfentwintig jaar nog zo makkelijk uitrollen zegt wat over het enthousiasme waarmee ik ze destijds eh… las) (maar voor u denkt dat ik me destijds enkel en alleen daarmee bezighield – met hetzelfde gemak lepel ik namen van magazines als Voetbal International, PEP, Hitkrant en Avro’s Televizier op, hoor).
Toen ik voor het eerst pornobladen zag (ik zal niet zeggen waar ik ze vond, dat vind ik zo lullig voor mijn ouders), duizelde het voor mijn ogen. Pagina’s vol vagina’s, gevuld met komkommers, kaarsen, kunstpenissen, schaakstukken, bierflesjes en hier en daar nog een mannelijk lid van vlees en bloed ook. Dat dit bestond, het was nog nooit in me opgekomen. Dat vrouwen dit deden! En wat voor vrouwen! Zo zag je ze in Tilburg niet. Het waren de jaren waarin niet werd gekeken op een eyelinetje meer of minder en de blauwe oogschaduw was blijkbaar ook in de aanbieding. De modellen hadden nog echte borsten, vaak half wit qua bikini, maar dat was dan ook de enige aanwezige bikinilijn, want het schaamhaar tierde begin jaren tachtig welig. Skippy the Bushkangaroo.
Het meest schokkende beeld, dat zich in mijn teergevoelige puberzieltje nestelde om er nooit meer uit te komen, was dat van de Goede Sint, die, steunend op zijn staf zijn tabberd omhoog tilde en een blonde dame van achter van jetje stond te geven. De goedgeiligman had niet eens de tijd genomen om zijn mijter af te zetten.
Eenmaal ontdekt lustte ik er wel pap van, van porno. Tot mijn standaarduitrusting in mijn zolderkamer behoorde een zakdoek die na enkele weken zo hard was dat hij bijkans onder de wet op verboden wapenbezit viel en een stapel porno waar je de winter wel mee kon doorkomen. Uren achtereen besteedde ik aan mijn nieuwe hobby. Nog een wonder dat ik geen tennisarm heb opgelopen.
Het enige vervelende was de aanschaf. Daar moest je de deur voor uit. En, erger nog, een winkel voor in.
Er waren twee mogelijkheden. De reguliere tijdschriftenhandel of de seksshop.
Beide opties hadden nadelen.
Als puber een pakketje zelfhulpporno op de toonbank te moeten leggen in een tijdschriftenwinkel, gadegeslagen door de besmuikte blikken van mensen die er hun Brabants Dagblad, hun Story, hun Camel filter en doosje Wilde Havanna’s haalden, was geen pretje. Dat voelde als met een wc-rol onder je arm op de camping lopen. Sommige dingen hoeft niet iedereen te weten.
Bij een seksshop was dat makkelijker. Daar was je onder geestverwanten, die zich omgekeerd evenredig aan motorrijders gedroegen: nooit elkaar aankijken en zeker niet zwaaien. In de seksshops van weleer hing een zweem van schimmigheid. Het waren niet de gestyleerde Christine le Duc winkels van nu, waar seksspeeltjes als designartikelen in de vitrines worden uitgestalden frisse fruitige meisjes de in’s en out’s van de nieuwe Tarzan demonstreren alsof het een tosti-apparaat met verwisselbare wafelplaten betreft. De verkoper van destijds was meestal een wat oudere man van wie je liever niet wilde weten wat hem zo aantrok in deze branche, maar hij kende zijn pappenheimers: zwijgend en zonder besmuikte blikken werden de Tuks en Candy’s in een discrete verpakking gestoken waarmee je thuis kon komen zonder dat gelijk de pleuris uitbrak.
Maar voor je er binnen was. Brrr. Als je eindelijk, na er vier keer zo onopvallend mogelijk langs te zijn gelopen, alle moed bijeen had geraapt om de deurklink van de seksshop vast te pakken, bad je tot onze lieve heer dat de fietser die net de hoek om kwam rijden toevallig niet dat meisje uit 3b was.
Jaren later begreep ik pas dat ik niet de enige was. Ál mijn vrienden hadden een verzameling porno in hun nachtkastje opgebouwd om u tegen te zeggen. Er werd gretig uitgewisseld, waarbij niet te flauw werd gedaan om een vastgekoekte bladzijde.
Toen kwam de video. En de feesten in het studentenhuis van R. en P.
P-nights, werden ze genoemd. Met zes of zeven andere bronstige bavianen Miami Spice en Debby does Dallas kijken.
Ik vond het helemaal niks. Ik ginnegapte mijn opkomende geiligheid vakkundig weg. Seks doe je met z’n tweeën of hooguit, in een dolle bui, een keer met zijn drieën of vieren, maar porno doe je alleen, punt. Daar was ik heel principieel in.
Tot ik erachter kwam dat vriendinnen ook niet vies waren van een stevig potje porno.
Het gaf een heel nieuwe dimensie aan het fenomeen P-Night.