Gisteren zat ik in de uitzending van HLF8, de talkshow van Johnny de Mol, aan tafel met een dame die een diepe indruk op me maakte. Loes Steenhuis Hoepelman. Ze kwam vorige week in het nieuws, toen ze besloot eigenhandig de Urker jongens te bellen, die een filmpje op internet hadden gezet waarin ze, gekleed in nazi-uniformen, een lollig toneelstukje meenden op te voeren waarin ze de Jodenvervolging koppelden aan de druk die huns inziens op niet-gevaccineerden wordt uitgeoefend.
Mevrouw Steenhuis Hoepelman toog naar Urk en praatte met de jongens. Ze kwamen wat schuchter en ginnegappend binnen, vertelde ze. ‘Wel met een grote bos bloemen’. Na een uur lang beschaamd naar de verhalen van Loes te hebben geluisterd, erkenden de jongens dat het misschien toch niet zo’n heel goed idee was geweest, die uniformen op internet te kopen en daarmee door de straten van Urk te paraderen. De jongens excuseerden zich voor hun dommigheid, maar dat vond ze te makkelijk, vertelde ze in de uitzending.
‘Ik wil dat jullie een keer meegaan naar Westerbork, voor een rondleiding,’
‘Westerbork?’ zei een van de jongens, ‘maar dat ligt helemaal in Duitsland.’
‘Nee hoor,’ antwoordde mevrouw Steenhuis Hoepelman, ‘dat ligt echt in Nederland. Ik heb er gewoond.’
Na de show raakte ik in gesprek met haar. Ze vertelde dat ze, samen met tweehonderd andere nog levende mensen die concentratiekamp Westerbork hebben meegemaakt, regelmatig het land intrekt om colleges te geven op basisscholen en middelbare scholen. Scholen waar veel kinderen van Marokkaanse en Turkse ouders zitten vindt ze het leukst. ‘Die zijn het beleefdst tegen me. Al krijg ik wel vaak de vraag van hen of ik rijk ben. Dat schijnt zo te zijn, als je joods bent.’
Ik vroeg hoe ze in haar colleges een koppeling maakte naar de tijd van nu, waar de kloof tussen verschillende groepen steeds groter wordt. ‘Ik begin dan over pesten,’ zei Loes. ‘Pesten van groepen of individuen is altijd het begin van ellende in de geschiedenis. Of ze daar misschien eens over na willen denken, als ik weg ben.’
Was getekend, Loes Steenhuis Hoepelman, 80 jaar.
