Column in JFK van oktober
———————————-
Beste Willem,
Ik heb gehoor gegeven aan je oproep om een massagesalon in Bangkok te bezoeken en daar voor JFK een column over te schrijven. Na enig zoekwerk op het internet – je wilt wel kwaliteit natuurlijk in zo’n magazine – ben ik uitgekomen op massagesalon Amsterdam. What’s in a name, inderdaad. Het ligt op de hoek van Asoke Road en Rama IX road, je herkent het eenvoudig: boven de zwierige roze letters Amsterdam staat een grote neon windmolen. Amsterdam is de grootste en meest luxe massagesalon in Bangkok, zo werd me verzekerd door een site waar professionele bezoekers hun recensies op kwijt kunnen.
Ik heb wel mijn vriendin meegenomen, als je dat goed vindt.
Ten eerste houdt zij ook van massages en ten tweede kwam ik er anders niet mee weg. Ten derde, en dan ben ik heel eerlijk, word ik altijd bevangen door een onuitroeibare gêne in het commerciële segment van de erotiek. Of het nu een stripclub, een bordeel of de wat ludiekere variant met pingpongballen of bananen betreft: ik weet gewoon geen raad met mezelf als ik me in een situatie bevind waarin ik een dame moet aanwijzen die ik geschikt acht voor de job. Ik ga blozen, begin schaapachtig te lachen en hoor mezelf dingen zeggen als ‘moet je nog lang werken vandaag?’ en ‘woon je hier ver vandaan?’ Daar zit zo’n meisje uit Polen of Thailand echt op te wachten. En terwijl mijn vrienden, toen we in Las Vegas eens per ongeluk in Spearmint Rhino waren beland, al lang en breed werden gelapdanced, verborg ik mezelf achter een dubbele hamburger, omdat ‘ik zo’n honger had en echt eerst moest eten.’
Mijn vriendin is een stuk assertiever. Zij waande zich in een snoepwinkel bij het zien van al dat moois en zat te kirren dat het een aard had, maar binnen luttele minuten was ze, met haar 1m80, gulle lach en platinablonde haar, zelf de topattractie van de club. Op dat soort momenten ben ik echter altijd heel duidelijk: ze is niet te koop, nee meneer, en ook niet te huur. Ook de dames in Amsterdam wilden wat graag contact met haar. Dat heb ik wél toegelaten. Mijn vriendin was binnen de kortste keren dikke maatjes met de twee dames die ons uiteindelijk hebben rondgeleid in de salon. Amsterdam is groot, man! Ze hebben er zeven verdiepingen met kamers, het deed me wat denken aan Grand Hotel Budapest, van die film, met dit verschil dat de dames hier gemiddeld een jaar of vijftig jonger waren, gelukkig. Niet té jong hoor, dat we daar geen gezeik over krijgen. Iedere kamer heeft, hoe verrassend, een bed, een tv en een jacuzzi. In de hal staat ook een pingpongtafel. Wat die voor functie heeft, weet ik niet.
De meisjes hebben zich kostelijk met mij en mijn vriendin vermaakt, ze vonden het hartstikke gezellig, zo met zijn vieren op een kamer. Vooral de borsten van mijn vrouw konden op bijval rekenen. We hebben ook nog wat culturele vaardigheden uitgewisseld, zo weet ik nu de naam voor plasser en spleetje in het Thais. Iets met Híííí en Kwai. Wat wat was, weet ik eerlijk gezegd niet meer, maar daar kom je zelf vast wel uit, Willem. Ook heb ik foto’s van de prijslijst gemaakt. Het is wat gênant om dat hier te behandelen, maar laat me volstaan met te zeggen dat je het voor het geld niet hoeft te laten. Foto’s van de dames, waar je me ook om verzocht, mocht ik niet nemen van de meneer die de leiding in het etablissement leek te hebben. Misschien zelf even op de website kijken?
Wees gegroet,
Kluun
PS: Een massage voor een couple is wel iets kostbaarder (ongeveer het dubbele, om precies te zijn) en het project is daardoor iets boven de begroting uitgekomen. Het bonnetje heb ik inmiddels ingeleverd bij jullie administratie. Ik geloof dat je er een nul moet afhalen en dan het aantal Bath door drie of vier moet delen.