In de Van Woustraat, vlakbij de Stadhouderskade, zit een café waar ik vaak langsfiets. Zelf ben ik er nog nooit binnen geweest en het zal ook wel even duren voor er überhaupt iemand binnenmag, gaan we vanavond met de persco vast weer horen, maar de naam van het café deed me vanaf de eerste keer dat ik er langs kwam, glimlachen. ‘Het huis van iemand anders’. Vinkgrappig.
Deze week zag ik op de raam van het café deze poster hangen. Afzender Dirk van den Broek. Ik weet niet hoeveel Dirk de uitbaters van Het huis van iemand anders betaalt en daar heb ik ook niks mee te maken, maar ik vind het een mooi gebaar van deze super. Om me heen hoor ik veel mensen mopperen over de euforische jaarcijfers van supermarktketens. Onze grootgrutters hebben geen last maar juist profijt van lockdown, horeca sluiting en avondklok en dat wringt. Ik betrap mezelf er ook op dat ik als consument vaak de makkelijke oplossing pak en bol of appie langs laat komen met een bestelling die ik ook gewoon bij de plaatselijke deli, boekhandel, wijnerij of kantoorartikelenwinkel had kunnen bestellen en er vier uur later even langs had kunnen fietsen om mijn spullen op te halen. Gemak dient de mens soms teveel.
Een tijd geleden postte ik een verhaal over een briljante en vooral lieve promo-actie van restaurant Kees, tegenover mijn woonark. #vinkkees, zette ik daarbij. Nou, vooruit, deze sympathieke actie van Dirk krijgt van mij een pluim en een #vinkdirk.
Corona kregen we er toch samen onder, staat er toch op de muur achter minister De Jonge en min pres Rutte?
Nou, Albert, Aldi, Lidl en Jumbo: volg Dirk en kom er maar in met jullie eigen empathiemarketing. Support your local watdanook.
