Raymond van de Klundert (1964) schreef onder zijn bijnaam Kluun een van de bestverkochte boeken in Nederland ooit, Komt een vrouw bij de dokter. Deze week verschijnt Klunen 2, een verzameling korte verhalen en columns.
Tilburg
“Ik heb een haat-liefde verhouding met Tilburg. Voor middelbare scholieren en studenten is Tilburg heel leuk – ik ging er van mijn 16e tot mijn 22e vijf dagen per week uit – maar daarna krijgt iedereen kindjes en blijven ze binnen. Arbeidersstad, hè. Samen met mijn neef Bart Thimbles, hij is een DJ, ben ik ook de enige van de naar schatting 35 neven en nichten die Tilburg ontvlucht is, de rest woont er nog gewoon. Het grappige is wel dat ik nog steeds over Tilburg droom: over de straat waar mijn ouders woonden, over het zwembad, over het winkelcentrum. Terwijl ik nooit over het Rokin droom, of over het Vondelpark. Blijkbaar zit Tilburg toch behoorlijk diep.”
De Club van Acht
“Onze mannenvriendschapclub. Eens per jaar gaan we naar een of andere provinciestad waar we dan ’s middags klootschieten of kitesurfen of iets anders onzinnigs, ’s avonds is het zuipen en ’s ochtends worden we rond een uur of twaalf wakker en gaan we weer. Het leuke is dat mannen maar één ding nodig hebben om eeuwige vriendschap te bewaren: ze moeten óf ooit hetzelfde jaar op school hebben gezeten, óf ze moeten allemaal fan zijn van iemand, óf ze moeten allemaal een motor hebben, ik zeg maar wat. Bij ons is dat de HEAO. En meer hebben we niet nodig. Het is ook veel oppervlakkiger dan vriendschap tussen meisjes: van sommigen weet je amper of ze kinderen hebben. Maar dat maakt niet uit, het is gewoon heel gezellig. Op 16 december gaan we naar de jaarlijkse kaasfondueavond in Breda. Nu al zin in.”
Humor
“Nou, wat wil je er over leren? In Nederland is humor in literatuur zo’n beetje de meest ondergewaardeerde technische kunne. Terwijl er niets zo moeilijk is als iemand hardop te laten lachen met geschreven woorden: je hebt geen intonatie, geen mimiek, geen timing – niks. Als ik een goeie, komische dialoog schrijf van maar één bladzijde doe ik daar soms een hele dag over. Dat is echt puzzelen. Maar in Nederland wordt er met dedain naar gekeken. Wij zijn het land van de mooischrijverij. Zoals Kees van Kooten dat kon, kunnen er niet veel. Ja, Ronald Giphart, hij is de eerste die mij ooit hardop aan het lachen heeft gekregen. In Phileine zegt sorry, dat die jongen in New York komt en ziet hoe zijn meisje speelt dat ze een jongen pijpt die speelt dat hij klaarkomt… Gewéldig.”
Woonboot
“Daar woon ik op. Aan de Amstel, ik ben een van de weinige Amsterdammers met een uitzicht van meer dan honderd meter. En ja, natuurlijk komen er soms toeristen voorbijvaren met een camera, maar dat hoort erbij. De ergste zijn de provinciale vrouwen van boven de 45 met hun tas op hun buik, want als die een bekende zien beginnen ze meteen te smiezen en elkaar aan te stoten. Amsterdammers doen dat niet, die zijn daar te cool voor. Maar goed, dan zwaai je een keer, dat vind ik geen probleem. En als het te gek wordt heb ik Luxaflex.”
Cadillac
“Mijn grote vriend. Hij is zo lekker praktisch is in de stad. Toen ik nog in de Johannes Verhulststraat woonde parkeerde ik ‘m wel eens om de hoek, in de Banstraat. Toen heeft iemand er een keer een briefje op achtergelaten: ‘U vindt uw auto misschien heel mooi, maar wij vinden het een ordinaire proletenbak. Zou u uw auto daarom niet meer in onze straat willen parkeren?’ Naaa…. Hoe vind je die? Ook dat wij vinden. Nee, ik trok me daar niks van aan, ben je gek. In Zuid-oost of Bos & Lommer heb ik namelijk wél veel succes met die auto. Van Surinaamse vrouwen en Marokkaanse gastjes krijg ik opgestoken duimen. In het luxereservaat wordt een Cadillac gewoon niet op waarde geschat.”
Klunen 2
“Mijn beste verhalen, columns en onzin van de afgelopen vijf jaar. De tweede helft van mijn schrijverschap dus, want tien jaar geleden begon ik. En na tien jaar heb ik onderhand wel het idee van… Kijk, bij KEVBDD deed ik maar wat, mijn tweede boek De Weduwnaar was technisch gezien al een stuk beter, en van Haantjes begrijp ik wel waarom Volkskrant recensent Arjan Peeters die vier sterren gaf. En nee, schrijver zijn is misschien niet mijn identiteit zoals dat bij A.F.TH. van der Heijden of Tommy Wieringa het geval is, maar het is wel mijn beroep. En ik vind het een leuk beroep. Maar het zou ook kunnen dat ik over tien jaar weer wat anders doe. Je hebt nu bijvoorbeeld Spotify en Netflix, en ik ben ervan overtuigd dat er ook zoiets voor boeken komt. Daar zou ik me best mee willen bemoeien. Dat is bij A.F.TH. en Tommy ondenkbaar.”
Erkenning
“Op Twitter lees ik weleens: als Kluun het kan, kan jij het ook. Dan denk ik: doe het maar. Ik bedoel, zelfs Het Diner van Herman Koch, wat een enorm succes is, heeft niet zoveel boeken verkocht als KEVBDD: meer dan een miljoen! Alleen Beekman en Beekman heeft geloof ik meer verkocht. En nee, het is misschien niet het beste boek van de Nederlandse literatuur, maar als het tien jaar lang verkoopt kan het in ieder geval niet slecht zijn. In de reclame heb je een klassieke uitspraak: You can fool all the people sometimes, some people all the time, but not all the people all the time.” Maar als je uit de reclame komt en een rare bijnaam hebt vinden sommige recensenten dat kennelijk lastig. En tóch wil je die erkenning, klopt. Van wie ik liefst een compliment zou willen? Nou, dan Kees van Kooten. Of David Sedaris, als we toch bezig zijn.”
Slet
“Na de dood van mijn vrouw heb ik een periode gehad dat ik een soort harem had. Tot één van die meisjes een keer zei: ‘Ja, maar je weet toch dat als een van ons zin in heeft in seks, dat we jou bellen?’ Toen dacht ik: o ja, zo werkt het voor hun dus ook. Toen ben ik maar naar Australië gegaan om te schrijven.”
Lustpil
“Weinig relaties zijn slecht als je een goed sexleven hebt. Maar dat is dan wel vaak omdat je waardering voor elkaar hebt, en die verkrijg je niet met een pil. Dan vallen er hoogstens remmingen weg. Kan ook nuttig zijn, hoor.”
Koffiehuis De Hoek
“Op de hoek Reestraat Prinsengracht, daar waar Ischa Meijer volgens de overlevering in zijn broek poepte toen hij Connie Palmen zag, ere wie ere toekomt, daar op die hoek zit koffiehuis De Hoek. En daar kom ik gráág. Alles is er hetzelfde gebleven: de inrichting, de mensen, het menu – de cappuccino is er gewoon een koffie verkeerd. En eigenaar Harry is De Consultant, met hem neem ik altijd even de wereld door. En het Nederlands Elftal.”
Nicole
“Mijn vriendin, sinds een jaar of twee. Ze is 43 jaar, een Onbekende Nederlander en ze woont bij me op de boot. Sterker nog, ze heeft de boot helemaal ingericht. Ze was eigenaar van een aantal horecazaken in Amsterdam, dus dat kon ik wel aan haar overlaten. Ik noem haar ook altijd popje, omdat ze alles is behalve een popje. Een popje is zo’n tuut-er-de-tuutmeisje die om d’r kapsel denkt als het regent, dat heeft Nicole totáál niet, zij is echt een aanpakker. Ach, ze is gewoon geweldig. Ik heb drie grote liefdes gehad in mijn leven, en ik heb het idee dat ik met deze oud ga worden. Je weet het natuurlijk nooit, zeker in mijn geval bieden in het verleden behaalde resultaten geen enkele garantie voor de toekomst, maar nu ben ik blij, verliefd en gelukkig. Of er nog een liefdesbaby komt? Zéker niet. Ik heb drie heerlijke kinderen, Eva (15), Roos (9) en Lola (5), meer hoef ik er niet. En al zou ik het willen: het kan niet meer.”
Bruce Springsteen
“Ik dacht laatst: stel dat hij komt te overlijden, dan denk ik echt dat ik een maand van de kaart ben. Ja, echt. Er is geen artiest die zijn integriteit als mens en kunstenaar zo heeft behouden als hij. Samen met Leon Verdonschot, Art Rooijakkers en Erik van Bruggen ga ik zoveel mogelijk, van Milaan tot Barcelona en Kilkenny. Er hangt altijd een relaxte, broederlijke sfeer. Je moet even de video van Dream baby, Dream opzoeken, dat is een ode aan zijn publiek. Dat is jong, oud, hip, suf – alles door elkaar heen. En nooit met zo’n idolate blik als waarmee mensen naar Elvis keken, maar wel een van pure positiviteit: hij heeft de gave mensen met elkaar te kunnen connecten. Dat is toch waanzinnig? Echt, die man raakt je recht in het hart, elke keer weer.”
Six Word Story
“Schrijver Hemingway werd ooit gevraagd wat zijn beste verhaal was, toen noemde hij deze: ‘For sale: baby shoes, never worn.’ Prachtig. Wij hebben dat zes woorden concept naar Nederland gehaald en dat is toen een soort gimmick geworden. Tommy Wieringa kwam bijvoorbeeld met: ‘Te koop, Feijenoordvlag, weinig mee gezwaaid.’ En laatst hadden we een vakantie editie en toen kwam deze er als beste uit: ‘Hoeveel fooi hebben we nu gegeven? Scoren in zes woorden is heel moeilijk, maar als het lukt is het geweldig.”
Roy Donders
“Eh? O, die stylist uit Tilburg die nu een eigen programma heeft? Hij komt uit Broekhoven, dat is de grootste tuigbuurt van Tilburg. Wij waren altijd bang als we er tegen moesten voetballen. Dat daar een stylist vandaan komt is hetzelfde als een koe leren touwklimmen. Maar ik moet wel om hem lachen, hoor. Er zijn trouwens heel veel grote Tilburgers: Hennie Vrienten, Marc-Marie Huijbregts, Bud Brocken… Nee, die ken jij niet want jij bent een vrouw: hij is beste rechtsbuiten die Nederland ooit heeft gehad. De lelijkste ook.”
Willemijn Verloop
“Zij heeft War Child toch opgezet? War Child is niet alleen heel nobel, maar ook marketing-technisch is het geweldig neergezet. En die Willemijn schijnt enorm inspirerend te zijn, én een goeie manager. Dat soort vrouwen moeten ministersposten bezetten. Zeg dat maar tegen haar.”