Big Data. Het had zo de titel van een nieuw televisieformat van John de Mol kunnen zijn. Maar het betekent simpelweg dat alle gegevens over wat wij kopen en bekijken wordt opgeslagen en vervolgens wordt doorverkocht aan andere bedrijven die op hun beurt weer willen dat we iets van hen kopen of bekijken.
Vooral de koppeling van onze aankoopgedrag met ons bankrekeningnummer is goud waard. Je bankpas wordt dan in feite een big bonuscard, waaruit ieder bedrijf die er interesse in heeft (en er ING geld voor wil betalen, want voor niks gaat de zon op) kan putten. We waren ooit klapvee, nu zijn we cash cows.
Beste politici, het is niet zo heel ingewikkeld. Ik snap dat ING dit graag wil en ik snap dat bedrijven daar geld voor over hebben. Ik begrijp dat Adidas graag wil weten dat ik vorige week Nikes heb gekocht, en dat ze daarom op mijn Facebookpagina een aanbieding willen posten.
Ik wil er als cash cow alleen zelf ook iets aan verdienen.
Stel wettelijk verplicht dat voor iedere mailing, post, advertentie of aanbieding die ons op basis van gekochte Big Data in de maag wordt gesplitst, de consument ook 10 cent ontvangt. Een soort mentale verwijderingsbijdrage. ING rijk, wij rijk.