De liefde was eruit. Je zag het, overal. Geen dynamiek, geen bevlogenheid. Sturm und drang-types als Monique Burger (De Nieuwe Boekhandel in Bos en Lommer (!) en de andere drie apostelen van het boek bij DWDD: bij de kleinere boekhandel zie je ze nog, maar bij Polare raakten ze uitgestorven. Het valt ze amper kwalijk te nemen. Bedrijf in mineur? Winkel slecht humeur. De wet ging helaas ook deze keer weer op.
Eigenlijk ging het al fout vanaf het moment dat boekwinkels namen kregen met een moderwetsche y erin en een z op het eind, laat staan het onzinnig vervreemdende Polare. Ik zal de laatste zijn die iets tegen reclamejongens heeft, maar du moment dat een reclameman of naambedenker zich teveel bezig gaat houden met het communicatiebeleid van ‘produkten’ met een ziel, dan gaat het fout. Kranten, voetbalclubs en politieke partijen zijn niet samen te vatten in een kekke nieuwe naam, ze laten zich niet vangen in een simpele, eenduidige marketingpositionering.
Een boekwinkel is geen marketingprodukt. Boeken zitten tussen kunst en commercie in, veel meer dan films, meer dan theater, meer dan muziek. Over geen enkele andere kunstvorm wordt zo fanatiek gedebatteerd. Een lezer wil zich geen consument voelen en dat is de fout die bij Selexyz/Polare is gemaakt.
Ik blijf heilig geloven in boekwinkels. Een boekwinkel met een oppervlakte zoals ze vroeger in iedere grote stad kende? Ik heb er een hard hoofd in.Maar boekwinkels met een ziel blijven bestaansrecht hebben. Een ziel die Scheltema, Gianotten, Broese, en al die andere prachtige winkels ooit hadden.
Ik wens de medewerkers van Scheltema, Gianotten, Heinen, Broese, Donner, Kooyker, Van Piere, Dominicanen en die andere prachtige winkels een tweede leven.
Kluun