‘Polare definitief failliet, winkels blijven voorlopig open.’ stond vandaag overall te lezen. Ik zal niet de enige zijn geweest die dacht: ‘Mooi. Snel die kouwe blauwe letters van de gevel slopen, er nog deze week de ouwe naam voor in de plaats zetten, en door.’
En toen las ik in NRC het interview met investeerder Paul Dumas van Procures, de investeringsmaatschappij die ons Polare schonk. Geen slecht interview. Ik kreeg zelfs begrip voor wat de man allemaal te berde bracht. Tot deze passage. Het leken de openingsregels van een roman van A.F.Th. wel, maar het betrof hier toch echt non-fictie.
Klopt het dat u de oude namen van de winkels heeft verpand aan de banken?
„Ja. Bij de overname hebben we alles verpand aan de banken. Zij wilden alle zekerheden die er waren. Dus wie nu een oude naam opnieuw wil gaan gebruiken, zal die moeten verwerven. Hoeveel ze kosten bekijkt de bewindvoerder van geval tot geval.”
Soms hoef je, om je punt te maken, niet meer te doen dan even te herhalen wat er staat. Daar komt –ie dus, nog een keer.
‘Dus wie nu een oude naam opnieuw wil gaan gebruiken, zal die moeten verwerven.’
Geachte bewindvoerder,
De komende weken zult u benaderd worden door mensen in Den Bosch, Tilburg, Utrecht, Rotterdam, Breda, Maastricht, Nijmegen, Arnhem, Amsterdam, Leiden, Den Haag, Eindhoven, Leeuwarden. Personeelsleden, sympathisanten, klanten en literatuurliefhebbers, allemaal mensen die allemaal maar één ding willen: hun grote boekwinkel behouden. Geloof het of niet in deze tijd, meneer de bewindvoerder: ze zijn zelfs bereid hierin te investeren.
Deze mensen gaan het verdomd moeilijk krijgen: in deze markt een rendabele mega-boekwinkel runnen op een A-lokatie: ga d’r maar aan staan. Alleen de poging al verdient respect van iedereen die wel eens een boek leest.
Wij, lezers en schrijvers, kunnen daarbij helpen. We zouden om te beginnen de komende dagen massaal deze winkels binnen kunnen stappen en er gewoon ouderwets een boek kopen. Support your local bookstore.
U, geachte bewindvoerder, kunt ook helpen. Als er mensen bij u aankloppen met een serieus plan de Polare-winkel in hun stad een doorstart te geven, kunt u ze een steuntje in de rug geven.
Geef ze de naam terug die er boven de deur van de winkel moet prijken. De prachtige Hollandse naam die de boekwinkel in hun stad altijd heeft gehad, de naam waar iedere lezer in die stad nog steeds warme gevoelens bij heeft.
Broese. Donner. Scheltema. Gianotten. Dominicanen. Van Piere. Kooyker. Verwijs. V.d. Tille. Dekker v.d. Vegt. Scholtens. Deze namen behoren u niet toe, geachte bewindvoerder.
Die namen behoren niet toe aan Procures. Die namen behoren niet toe aan de bank.
Die namen behoren toe aan de literatuur.
Beste bewindvoerder, namens honderdduizenden literatuurliefhebbers, namens iedereen die ooit uren heeft rondgestruind in een van die mooie boekwinkels in onze steden, vraag ik u om een gunst: geef deze namen terug. Geef de naam van de winkel aan een nieuwe investeerder, voor de symbolische prijs van één euro.
Eén euro. De dappere nieuwe investeerders zullen het al moeilijk genoeg krijgen.
Kluun