Column voor Saar magazine

Het is ongelijk verdeeld in de wereld en daar spin ik als man al achtenvijftig jaar garen bij.
Zo ben ik bijvoorbeeld nog nooit bevallen, al was ik elke keer wel als supporter aanwezig en daar heb ik, afgezien van drie goddelijke dochters ook zelf baat bij gehad: na de eerste bevalling prent ik mezelf bij ieder pijnlijk tandartsbezoek of enigszins onprettige ziekenhuisbehandeling in dat ik niet moet zeiken. Dat werkt.
Een andere meevaller is dat ik nog nooit in mijn hele leven heb gemenstrueerd, echt nog niet één keer. De gemiddelde Saar-lezeres heeft er inmiddels zo’n slordige vijfhonderd ongesteldheden opzitten. Maar dat euvel behoort gelukkig ook voor jullie al, of anders binnenkort, tot het verleden, want hoezee, daar komt de overgang je leven binnen huppelen.
Heb ik ook al geen last van gehad.
Maar die penopauze van jullie dan, Kluun? Ik geloof er niet in. In mijn vriendengroep, de Harries, is het geen gespreksonderwerp. Da’s maar goed ook, mannen die zeuren over de penopauze vind ik van dezelfde bloedgroep als vrouwen die beweren dat ze al tien jaar last hebben van de overgang.
Je kon van tevoren voorspellen wie dat zouden zijn.
Maar ik heb het toch even opgezocht: is de penopauze nou een soort mannengriep, een verzinsel van zeiksnorren en zeurpieten of bestaat het echt?
Het bestaat. Zo schijnt ook een man opvliegers te kunnen krijgen, kan de penopauze gepaard gaan met bloedarmoede, vermoeidheid, slaapstoornissen, incontinentie en – u voelde hem aankomen – erectiestoornissen. Wat dat laatste betreft moet ik wel toegeven dat die spontane erecties die je als twintiger had, dat je uit het niets, zonder dat er seks in de buurt was, hopla ineens een pik als een sloophamer in je broek moest zien te verbergen, niet meer voorkomen. En ach, dat beetje nadruppelen na het plassen, dat was vroeger al zo, als je het zaakje te snel opborg als je uit het gejuich in de woonkamer meende op te maken dat Ajax gescoord had.
Verder moet ik tegenwoordig wel elke nacht even mijn bed uit om te plassen, en dat plassen neemt ook wat meer tijd in beslag dan vroeger (een man van in de vijftig beschikt nou eenmaal niet meer over een straal waar je een nijlpaard mee omver kon pissen).
Hm. Nu ik erover nadenk, vind ik mezelf eigenlijk toch best zielig met al mijn mannelijke mankementen. Misschien maar eens even een paar dagen goed uitzieken.
Ben ik even blij dat ik die overgang er niet ook nog eens bij heb.