De fluwelen revolutie is voltooid. Tijd voor een analyse. Hoe staan we d’r voor met z’n allen?
Allereerst Johan. Met Johan gaat het goed. Hij maakt zich steeds minder druk, zelfs Louis krijgt nog nauwelijks vegen uit de pan. Net als vroeger kan hij als geen ander de wedstrijd lezen, de laatste tijd zelfs voor er een bal is getrapt. Johan was pontificaal afwezig bij de wedstrijd waar wij decennia lang op hoopten. Hij was lekker een visje aan het bakken toen wij Pique nét een meter boven onze zoveelste talentvolle tiener zagen uittorenen om er nog eentje in te leggen. Persoonlijk vind ik het vernederend als de doelpuntenmaker van de tegenpartij amper juicht, maar je kunt het ook vertalen als respect voor Ajax en onze traditie.
Met Jeroen gaat het ook goed. Niet Jeroen Dijsselbloem, maar Slop dan hè. Dijsselbloem is een amateur met zijn 3,6% begrotingstekort. Nee, dan onze Jeroen. Crisis? Wat nou crisis? Een slordige 10 miljoen winst over 2011/2012, en dit boekjaar, hoppa: 18,5 miljoen voor in de pot. Wat in het vat zit verzuurt niet. Kunnen wij een voorbeeld aan nemen.
Met Edwin en met jou is ook alles kits. Oud spelers, keurig in het pak, geen gekke bokkensprongen, alles onder controle. Niks dan lof. Goed, af en toe eens een spelersvader die wat onbenulligs de wereld in twittert, maar wat weet zo’n man nou van beleid? En ach, volgend jaar is Siem ook weg, ben je meteen van dat lastpak van een vader af.
Ook Toby en Christian hebben niks te klagen. Ze verdienen lekker wat ze wilden verdienen en het zijn wel namen, hè, Tottenham Hotspurs en Atletico Madrid. Bel jij af en toe of ze genoeg groente en fruit eten daar? Voor ons is het ook goed dat ze steeds jonger vertrekken. Maken ze mooi de weg vrij voor weer een nieuwe lading toptalent van de Toekomst. Wanneer debuteert de eerste jongen die nog op de lagere school zit?
Alleen met ons op de tribune gaat het eerlijk gezegd niet zo goed, Marc. We snappen het allemaal wel, hoor, van dat beleid en zo, maar twee keer 4-0 in een week is wel wat veel voor een supporter. Zucht, ik weet het, het is de waan van de dag, en tegen de tijd dat dit blad uitkomt, staan we misschien al weer keurig zevende of achtste. Het gaat gewoon hartstikke goed. Daarom stel ik een verscherping van het huidige beleid voor. Als we nu het halve eerste elftal in de winterstop al eens van de hand te doen. Daley, Siem, Ricardo, Viktor – allemaal verkopen. Voor een paar miljoen wil Betis, Wolfsburg, Norwich of Bologna er vast nog wel eentje bij hebben voor op de bank. Wie weet krijgen we dan voor elkaar wat zelfs Feyenoord nooit lukte. Degraderen.
Dat proces van verkopen en afdalen houden we een paar jaar vol, tot er geen kip meer komt kijken. Recette-inkomsten zijn zo twintigste eeuw. Van de winst beginnen we een grootschalige reclamecampagne. Daarin positioneren we Ajax als de James Dean van het voetbal: mooi, aantrekkelijk, roekeloos maar helaas veel te vroeg gestorven. Vintage. Retro. Ajax als Marilyn Monroe, als Jim Morrison. Voor je het weet is de beurswaarde van het merk Ajax een veelvoud van wat de club waard was toen we nog Champions League speelden. En we verdienen jaarlijks tientallen miljoenen aan merchandising van vintage Cruijjf-shirts, Seedorf-petjes, Van Basten-shawls en aan DVD’s van onze internationale successen. Veel makkelijker te begroten ook, dan al dat gevoetbal.
Wat er nog van over is van de club splitsen we op. Er is best iemand in Qatar te vinden die de laatste resten van het eerste elftal wil overnemen, onze jeugdopleiding verkopen we aan een Russische investeerder en de complexen van de ArenA en De Toekomst komen in handen van een Chinese investeerder, die er een multifunctioneel winkelcentrum van kan maken.
Het merk Ajax blijft van ons. Dat is ons goud.
Denk er maar eens over.
Er is geen speld tussen te krijgen, het is maar een kleine stap, een aanscherping van het huidige beleid. Ik denk dat we ons moeten richten op een netto jaarwinst van 30 miljoen in 2014 en, als Ajax NV eenmaal verlost is van alle kosten die met profvoetbal te maken hebben, op een jaaromzet van boven de 100 miljoen voor 2020.
Kunnen we ons eindelijk weer meten met de grote jongens.