Nr 56 Café Heuvel
“Café Heuvel is zo’n plek waarvan je je afvraagt waarom Onze-Lieve-Heer eigenlijk niet stopte met de schepping toen-ie hiermee klaar was.”
ALS IK SNEUVEL DAN BIJ HEUVEL
De mooiste slogan van de Amsterdamse horeca staat op de luifel van het café. Als er binnen dan ook nog eens bordjes hangen met teksten als: TOSTI BRUIN, TOSTI ZWART EN GRATIS KLONTJES VOOR UW PAARD of CAFÉ HEUVEL, OOK ZWEMMEND TE BEREIKEN mogen ze ons wat ons betreft op onze kop schijten.
Heuvel is de achternaam van de broers Jan en wijlen Joop, die de kroeg tientallren jaren hebben uitgebaat. Maar goedbeschouwd is het een naam met een logica waarvan niet valt te tornen. Probeer na een uur volle chasse doordrinken bij Heuvel maar eens uit stand een van de twee bruggetjes bij het café, die over de Spiegelgracht of die over de Prinsengracht, op te fietsen. De Tourmalet is er niks bij.
Buurtbewoners, galeriehouders uit het Spiegelkwartier en de senior-culturele garde komt slempen in heuvel. Nelly Frijda woont er zowat, André van Duin komt er weleens en de oudere kunstenaarsgarde uit Dé Kring ( nr 14) is er regelmatig te vinden. ( hetgeen tot nadenken stemt; als je je al te oud voelt voor De Kring, dan is euthanasie niet heel ver meer weg). Het mooie van Heuvel, naast die idyllische ligging aan de voet van twee bruggetjes van de buitencategorie, is dat het verscholen ligt in de periferie van het Leidseplein. Toeristen komen er wel, maar in therapeutische hoeveelheden. Van eentje hebben ze zelfs twee singels in de toch niet al te rijk gevulde jukebox. David Bowie. Daar hoort natuurlijk een mooi verhaal bij. Eigenaar Joop kende nogal wat goocheltrucs. Na een weddenschap pver een truc moest Bowie, die vergeefs probeerde te raden wat het geheim van de truc was, de vloer vegen. Hij heeft het gedaan.
Toeristen die Heuvel weten te vinden zijn hier altijd aan het goede adres voor een inburgeringscursus Mokumse gein. Een Amerikaan vroeg broer Jan een keer om een gebakken ei. Jan, de ongekroonde uitvinder van de practical joke, riep door de luchtpijp naar de denkbeeldige keuken: ‘Uitsmijter ham-kaas, ham meebakken!’ De Amerikaan wachten. En wachten. Op het moment dat de man even naar de wc ging, toverde Jan ergens een bord etensresten vandaan en zette dat op zijn tafel. Toen de arme man terugkeerde, haastte Jan zich wederom naar zijn tafel en vroeg met een stalen gezicht: ‘has everything been allright?’
Een laatste dan, en daarna gaat u er zelf maar heen. Een student stapte binnen. Of er werk was in het café. ‘Kun je tappen?’ vroeg Jan. De student knikte. ‘Laat eens zien,’ zei Jan. Hij maakte plaats achter de tapkraan en zag de student een niet onverdienstelijk biertje tappen.
‘Mooi,’ zei Jan, ‘je bent aangenomen. Succes, ik ben vanavond om een uur of twaalf weer terug,’ de student achterlatend in een bomvol café.
Om half een keerde Jan, die zelf geen drupel dronk, zogenaamd dronken terug. Zwalkend liep hij zijn eigen café binnen en vroeg om een bier. De student tapte een boiertje, waarop Jan, plots geheel nuchter, zei: ‘Je bent ontslagen. Dronken mensen mogen geen bier hebben.’
De student mocht overigens niet vertrekken voor Jan zelf met de pet rondgegaan was en hem een vette buit had bezorgd.
Mooie mensen, daar in Heuvel.
Smaakt dit naar meer? De super de luxe uitgave van deze klassieker is nú hier te bestellen!
PS ( Tegenwoordig wordt Heuvel met evenveel enthousiasme uitgebaat door Robert Jan ten Brink)
