Twee jaar geleden stapte Anne de Jong mijn woonark in om te praten over een goeie titel voor haar boek. Anne was mijn juf geweest het jaar ervoor, ik volgde mijn opleiding tot coach bij haar opleidingsinstituut NONONS.
Het ging al snel niet meer over het boek, maar over het leven en de liefde.
De avond knetterde, we raakten niet uitgepraat en uitgelachen. Rond middernacht ging ze naar huis en liet me totaal van de kaart achter.
In die tijd overleed mijn moeder. Het duurde enkele weken voor we elkaar weer zagen. We dineerden die avond bij PepeNero, een Italiaans restaurant in de buurt van mijn woonark. Daar gingen we dieper in op haar boek. We dronken voldoende om ook steeds opener te zijn over het leven. Tussen alle drankjes en gesprekken in, stond ik op om naar de wc te gaan. Ik zei dat ik, als ik terugkwam, een vraag voor haar had.
‘En?’ vroeg ze me, ‘wat was je vraag?’
Ik durfde niet zo goed, had eigenlijk gehoopt dat ze mijn opmerking al weer vergeten was na alle prosecco, Soave en Scroppino.
‘Is dit contact voor jou nog steeds zakelijk?’ vroeg ik, verlegen als een schooljongen.
Die avond werd ik smoorverliefd op haar.
We zijn twee jaar verder. Nog elke dag ben ik onder de indruk van de intelligentie, humor, schoonheid en liefde van haar. Elke dag ben ik dankbaar dat zo’n geweldige vrouw van mij houdt.
Gisteren hadden we een diner met al onze kinderen. Bij het toetje ben ik voor Anne op mijn knieën gegaan, met @eva.vdk98 , @eise.kratz , @roos.vdk , @mare.hk en @lola.vdklundert als getuigen van mijn liefdesverklaring.
Ze zei ja. Mijn juf wordt mijn vrouw.
PS: de titel van Annes boek werd uiteindelijk degeluksroute . Die kwam niet van mij.