De essentie van een lied zit ‘m vaak in één zinnetje uit dat lied. En dat is zelden de titel. Veel vaker zit het ‘m in een verborgen oneliner, die de rest van de tekst eigenlijk overbodig maakt. De Flamingooos zijn meesters in het tekstueel uitkleden, in zinnen schrappen, in less is more, in het schaven en slijpen totdat het lied van al zijn overtollig vlees is ontdaan. Dat deden ze eerder door Benny Neyman’s ode aan het vrijgezellenbestaan terug te brengen tot het meest basale filosofische inzicht dat het lied de mensheid heeft geleerd: Z’n eten haalt-ie uit de muur. Hun nieuwste parel kleedt het Brabants volkslied van Guus Meeuwis uit tot datgene wat ons in Corona-tijden van Lockdown, avondklok en horecasluitingen verbindt: Een Stille Stad