Als puber schaamde ik me voor mijn vader. Ons pap lulde met iedereen. Op de Tilburgse kermis, met bekenden en onbekenden. In de rij voor de kassa bij Albert Heijn, tegen de mensen voor hem en achter hem, met het meisje achter de kassa.
Ik schaamde me voor de onderwerpen die ons pap aansneed met vreemden, voor het ‘bonjour’ tegen iedereen op straat, voor zijn gesprekken in een eigengebakken taal van plat Tilburgs, Louis van Gaal-Engels en enkele verbasterde, niet bestaande lokale woorden als we op vakantie waren in Spanje of Griekenland.
Tijdens de boekpresentatie van Aan de Amsterdamse Nachten, op een rondvaartboot langs de iconen van het Mokumse nachtleven, zag ik ons pap druk praten met een journaliste van Het Parool, een uur lang. De dag erna kon ik, en de rest van Amsterdam, lezen dat hij en ons mam nog net zoveel van elkaar hielden als toen ze elkaar tegenkwamen en dat ze het nog drie keer per week samen deden.
In de Corona-tijd merkte ik pas echt hoezeer ik een zoon van mijn vader was. Ik praatte met iedereen die ik tegenkwam. Hondenluitlaters, pakjesbezorgers, winkelpersoneel, iedereen. Het maakte mij blijer, en verdomd, het leek wel of andere mensen ook even een heel klein beetje blijer werden.
De laatste jaren ben ik me gaan verdiepen in de redenen waarom mensen gelukkig zijn, of ongelukkig. Het beroemde, sinds 1938 lopende Harvard-onderzoek naar geluk en gezondheid. Onderzoeken van de KU Leuven naar eenzaamheid. Engelse onderzoeken naar 50 dingen die een mens het meest gelukkig maken. Het allerbelangrijkste? Diepe, waardevolle relaties, met partner, familie en vrienden. Bijvangst: een mens met veel goede relaties leeft gemiddeld tien jaar langer.
De andere geluksbrenger was verrassender. Zoveel mogelijk dagelijks contacten met andere mensen. Kort, oppervlakkig, een paar woorden, een hoofdknik, een lach: het maakt ons gelukkig.
Ons pap wist dat altijd al.
Dit was nr 2 in de serie #60thingsivelearned. Over 59 weken word ik zestig. Iedere week op deze plek een mijmering over ouder worden, een verhaaltje over dingen anders zien, dingen anders doen. Zie het als een dagboek zonder slot.
